Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα παράγονται απο ουσίες που βρίσκονται στην φύση.
Είναι ακίνδυνα και ασφαλή διότι ο τρόπος παρασκευής τους τα καθιστά ανενεργά σε βιοχημικό επίπεδο.
Η σταδιακή κρούση και αραιώση της εκάστοτε ουσίας σε διαλύτη την εξαφανίζει απο το βιοχημικό επίπεδο. Παραμένει ενεργή ομως στην νάνο κλίμακα. Περνά στο επίπεδο της πληροφορίας και με τον νόμο της ευαισθησίας ως προς αυτήν μπορεί να ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς αυτοϊασης του σώματος. (αυτό δεν είναι πάντα δυνατόν βέβαια)
Στην πράξη η Ομοιοπαθητική είναι γενναιόδωρη καθώς βοηθά το σώμα. Σταδιακά το σώμα εκπαιδεύεται και μπορεί εμπλουτισμένο απο τις διάφορες πληροφορίες που του παρέχονται μέσα απο την δυναμική του έκθεση στα βασίλεια της φύσης (λογω των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων) αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της σύγχρονης ζωής ευκολότερα.
Ο ιδρυτής της μεθόδου ιατρός Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν (Christian Friedrich Samuel Hahnemann), γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1755 στο Μάισεν της Σαξωνίας μια πόλη κοντά στην Δρέσδη. Όντας ο ίδιος δοκιμαστής της μεθόδου αποφάσισε να δοκιμάσει πανω του και σε μια ομάδα γιατρών μαθητών του, πολλές απο τις ουσίες που χρησιμοποιεί η Ομοιοπαθητική.
Γνωρίζοντας την τοξικότητα των ουσίων σκέφτηκε την σταδιακή διαδικασία αραίωσης τους με σκοπό να αποφύγει τις επικίνδυνες για την ζωή παρενέργειες. Έτσι μετά απο επιστημονική εργασία πολλών ανθρώπων κατέγραψε με ακριβεία τα ευρήματα του. Κατάλαβε τους νόμους που διέπουν το σύστημα της Ομοιοπαθητικής, με βάση τους νόμους ετοίμασε την φαρμακολογία του (materia medica) και απο εκεί και πέρα ειχε πολλές επιτυχίες στην άσκηση της θεραπευτικής.
Δεν δίνουμε μια ουσία στην ομοιοπαθητική για μια παθηση per se αλλα δίνουμε μια ουσία που θα ενεργοποιήσει τον αυτοθεραπευτικό μηχανισμό του σώματος μας.
Είναι αλήθεια όμως ότι υπάρχουν καταγεγραμμένες ουσίες που έχουν δωθεί επιτυχώς σε πολλές παθήσεις. Όμως η συνταγογράφηση ουσίων επιλεγμένων μόνο με την τοπική πάθηση τις περισσότερες φορές δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.
Εκεί βασίζεται και το μεγάλο θέμα της σημερινής κλινικής έρευνας που προσπαθεί να αποδείξει την αλήθεια της Ομοιοπαθητικής. Η έρευνα είναι στοχευμένη προς παθήσεις όχι προς το άτομο και τον συγκεκριμένο οργανισμό.
Η ομοιοπαθητική ασχολείται με την ΕΞΑΤΟΚΙΜΕΥΣΗ προσπαθεί να καταλάβει το άτομο και να συνταγογραφήσει συγκρεκριμένα για αυτό, την δεδομένη στιγμή (ηλικία) που το συναντά λαμβάνοντας υπόψιν και όλη την ιστορία του, τις κληρονομικές του τάσεις, το περιβάλλον όπου μεγάλωσε και εν γένει όλο το ιστορικό του.
Η προσπάθεια απόδειξης της Ομοιοπαθητικής μπορεί να γίνει μόνο απο πολύ έμπειρους Ομοιοπαθητικούς και αυτό στην διάρκεια χρόνου.
Οι έμπειροι Ομοιοπαθητικοί χρειάζονται ώστε να εκλέγουν για το κάθε άτομο το ιάμα που του ταιριάζει. Ακόμα και εάν έχουν 30 περιστατικά σπαστικής κολίτιδας είναι πιθανό να δώσουν 30 διαφορετικά ομοιοπαθητικά σκευάσματα.
Ο χρόνος χρειάζεται γιατί στην ομοιοπαθητική δεν εκβιάζουμε αποτελέσματα, δεν στέλνουμε τα Ματ να χτυπήσουν τους διαδηλωτές που είναι τα συμπτώματα, προσπαθούμε να φέρουμε αρμονία στην λειτουργία του σώματος ή κατα αντιστοιχία με ένα κράτος τον οργανισμό μας να επαναφέρουμε την σωστή λειτουργία του κράτους. Κάτι που δεν ειναι απλό ή εύκολο, προυποθέτει δε χρόνο εργασίων μέχρι να ολοκληρωθεί, εργασίες που το ίδιο το σώμα αποφασίζει την σειρά τους.
Το σώμα αποφασίζει, η ενυπάρχουσα νοημοσύνη που διατηρεί το σώμα μας στην ζωή και στην ύπαρξη χρησιμοποιεί τις πληροφορίες από τα ομοιοπαθητικά και μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα αρχετυπικά θέματα των πληροφορίων καλύτερα, αποδοτικότερα, γρηγορότερα και εξυπνότερα.
Με την λήψη των σκευασμάτων αυτών πετυχαίνουμε πολλαπλά οφέλη:
α.Μεγαλύτερη αντοχή σωματική
β.Πολύ γρήγορα ανάρρωση σε οξείες ασθένειες
γ.Εκπληκτικές συνειδητοποιήσεις που μας αλλάζουν την θεώρηση του κόσμου γύρω μας
δ.Ισχυρές αποτοξινώσεις όπου το ίδιο το σώμα αποφασίζει την διάρκεια και τον τρόπο.
ε.Απαλλαγή απο βουλιμικές τάσεις καθώς οι βουλιμικές τάσεις προέρχονται απο διάφορες ανισορροπίες (διατροφικές ελλείψεις/ψυχολογικά τραύματα)
ζ.Πολύ σημαντική αλλαγή των μοτίβων στην ζωή μας, το ομοιοπαθητικό σκεύασμα μας βοηθά να ξεπεράσουμε το σημείο Ε.
Το σημείο Ε ή Επαναληψιμότητας είναι το σημείο όπου η ψυχή αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο θέμα που θέλει να επιλύσει.
Π.χ σημείο επαναληψιμότητας μπορεί να είναι η απόρριψη από τις σχέσεις ή άλλο σημείο η σταθερή επιλογή οικονομικών δυσκολίων ή σταθερή επιλογή μη αναγνώρισης για τις προσπάθειες μας. Είναι πολλά τα θέματα που ο καθένας τα βλέπει να επαναλαμβάνονται σαν ενα σταθερό μοτίβο στην ζωή του. Στο μοτίβο η κεντρική ιδέα είναι ότι επαναλαμβάνεται και μοιάζει σαν μην μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο εξέλιξης.
Το σταθερό μοτίβο συνήθως προκύπτει απο κάποιο ασυνείδητο ψυχικό μας τραύμα που όταν επιλυθεί θα μας οδηγήσει παρακάτω στην ζωή μας σ΄έναν ολότελα νέο κύκλο.
Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορεί να πάρει κανείς απο το Ομοιοπαθητικό σκεύασμα καθότι η ασθένεια προκύπτει όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει τον σκοπό της ζωής του.
Η ασθένεια είναι ένα εμπόδιο (ή ένας αφυπνιστής σε μια άλλη θέαση) που πρέπει να αφαιρεθεί όπως και οι λόγοι την συντηρούν (ή την καλούν για να μας επαναφέρει στον σκοπό μας).
Έτσι ο άνθρωπος οδηγείται σε μεγαλύτερου βαθμού ελευθερία.
Και η Ελευθερία είναι υγεία στο πνευματικό επίπεδο που είναι και το πραγματικό υπόβαθρο του ανθρώπου.
Commentaires